Pokój Nicole

Urządzony w typowym wiktoriańskim stylu, z różanym tematem przewodnim. Róże były dosłownie wszędzie - na ścianach, na wielkim, małżeńskim łożu z baldachimem, na szafach i toaletce. Były zarówno żywe, jaki i haftowane czy malowane. Jednym słowem, pokój typowo dziewczęcy.

~~

Niosąc śpiącego Russela przez korytarze, kierowała się do swojego pokoju. Był po prostu bliżej i nie musiała tyle kluczyć korytarzami. Ostrożnie otworzyła drzwi, nogą zamykając je za sobą. Położyła dzieciaka na łóżku, płaszcz zastępując ciepłą kołdrą. Russel wyglądał tak słodko, jak spał.... Dopiero teraz zauważyła, że jego palce zaciskają się na jakimś przedmiocie. Delikatnie wyłuskała go z zaciśniętej piąstki, by młody wilczek nie zrobił sobie krzywdy przez sen. tym czymś okazała się być mechaniczna żaba. Pewnie o to im chodziło, gdy Swietka pytała się o kolory żaby w kuchni. Uśmiechnęła się i odłożyła zabawkę na stoliczek koło łóżka. Przez chwilę przypatrywała się śpiącemu bratu, aż w końcu ją samą zaczęło nabierać spanie. Odwiesiła płaszcz, po czym ułożyła się obok brata, przytulając do niego. Delikatnie głaskała go po włosach, aż w końcu sama nie zauważyła, kiedy zasnęła...

Russel spał jak zabity, był na tyle śpiący że nawet nie wiercił się tak jak zwykle, a może to po prostu łóżko Nicole było wygodniejsze? Kto wie...
Obudził się po paru godzinach, ale na szczęście dla jego siostry Russ nie był typem, który wyskakiwał z łóżka po to by korzystać z dnia. Raczej wolał się powylegiwać i tak też uczynił tym razem. Jedyną różnicą było jedynie to, że zaczął się dość mocno kręcić to z jednego boku na drugi.
Do tego po śnie jego czupryna przypominała ptasie gniazdo. Tak jakby jego włosy nie mogły w swej łaskawości pozostawać w ładzie. Policzki miał nieco zarumienione od snu, a wzrok jeśli by otworzył oczy miałby nieco półprzytomny.

Nicole również spała twardo. Nawet nie sądziła, że zasnęła tak mocno. Nie zauważyła więc, kiedy jej brat się przebudził. Czując, jak się wierci, westchnęła przez sen, obracając się na drugi bok. Jedynie chyba fakt, że miała związane włosy, chronił jej fryzurę przed nadmiernym rozczochraniem. Choć pewnie tez musiała wyglądając niezbyt ciekawie...

Russel w końcu przysnął jeszcze na chwilę wtulajac się mocniej w siostrę. Długo to co prawda nie trwało, ale zawsze to ta godzina minęła.
Wreszcie Russ nie był już w stanie spać dłużej otworzył swoje fijołkowe oczy i patrzył na Nicole czując straszliwego lenia. Nie chciało mu się wstawać spod ciepłej kołdry i w sumie chętne by zjadł coś na kształt śniadania tutaj.

Ale Nicole spało się zbyt dobrze, by martwic się o śniadanie. Otulona w ciepłą kołdrę miała gdzieś cały świat, w tym, niestety, swojego młodszego braciszka. Niestety, taka kolej losu.
Nie chciała przerywa tak uroczego i spokojnego snu. Russel musiał więc bardzo się postarać, żeby osiągnąć swój cel, czyli zdobyć śniadanie. ,Nicole, niestety dla niego, zdezerterowała z pola walki. Cóż, młody miał już dziesięć lat, chyba czas najwyższy zacząć uczyć go samodzielności, czyż nie?

W tym przypadku z Russela wyszła czysta i niczym niezmącona złośliwość. Niemilec wyciągnął łapki spod ciepłej kołdry, dał im chwilę by się nieco oziębiły po czym wtulił się w Nicole tak żeby jego zimne dłonie dotykały jej pleców. Może nie było to najrozsądniejsze wyjście, ale z drugiej strony kto mu zabroni?

Oj tak, zdecydowanie to było perfidne i złośliwe z jego strony. Nicole spało się tak dobrze, dopóki czyjeś lodowate łapy nie przedarły się przez zwoje sukni, halek i pozostałego badziewia potrzebnego kobietom i nie naruszyły tak delikatnej równowagi między ciepłem ciała a chłodem otoczenia. To było tak złośliwe, chamskie, perfidne i.. i.. no sama nie wiedziała, co jeszcze! Tak ją to zaskoczyło, że pisnęła rozpaczliwie próbując odepchnąć od siebie źródło złego mrozu. Oczywiście, plan podłego Russela zadziałał, Nicole już nie spała...
- Ty.. Ty.. Jak mogłeś?! - jęknęła z wyraźnym wyrzutem. Nie była zła, wręcz przeciwnie. Było jej przykro. Tyle zrobiła dla brata, a ten był wobec niej taki podły... No nie rozumiała jego reakcji, nie potrafiła jej w żaden sposób wyjaśnić, usprawiedliwić. No nie dało się.

Może faktycznie towarzystwo braci źle na niego działało i to od nich zrobił się złośliwy. W każdym razie jak to miał w zwyczaju odpowiedź miał na wszystko.
-Nie możesz za długo spać, bo potem będziesz cały dzień senna- odpowiedział z niewinną miną. Fakt, może i podbudka do najmilszych nie należała, ale była skuteczna, nawet bardzo.
W każdym bądź razie Russel przeszedł do pozycji siedzącej i stłumił ziewnięcie. Ot można powiedzieć, że wstał.

Zdecydowanie towarzystwo braci miało na niego zły wpływ! Żaden z nich choćby palcem nie kiwnął by pomóc dzieciakowi w rozwoju, ale żeby uczyć go rzeczy niepotrzebnych to każdy był chętny. Faceci.... Wszyscy są jednakowi, no~! Przetarła zaspane oczy, wciąż nieco zawiedziona.
- To był sen dla urody.... Sam powiedziałeś, że jestem brzydka, o~- wydęła policzki niczym małe dziecko. No tak, mimo swojego wieku teraz czuła się na równi z młodym. Była niewyspana, zła, smutna i kto wie, co jeszcze. Również usiadła na łóżku i przeciągnęła się. Cóż, też można powiedzieć, że wstała...

No... w sumie trochę racji miała. Zamiast nauczyć dzieciaka jako tako walczyć, żeby z nim nie wygrywała dziewczyna robiono mu szybki kurs wyzłośliwiania się i cynizmu. No, ale sam zainteresowany tego świadom nie był. Zamiast tego łaził za tymi marnymi imitacjami porządnych braci i chłonął przeróżne głupoty.
W każdym bądź razie Russel nie zdawał sobie sprawy z tego, że zrobił coś źle więc wtulił się jeszcze w siostrę tym razem już bez innych łapek.
-Brzydka jesteś jak dla wampira, za do wśród wilkołaków nie ma ładniejszej od ciebie- widać schlebiać też go nauczyli.

Oczywiście, teraz zacznie się przymilać~! Fałszywiec jeden, dokładnie taki sam jak jego bracia. No ale jak go tu nie kochać, skoro akurat w jego przypadku to było takie słodkie? Westchnęła ciężko, niemal teatralnie, gdy młody znów przytulił się do niej. No nie mogła długo się na niego złościć...
- Lizus... - westchnęła, ale mimo to nie mogła powstrzymać uśmiechu. Pogłaskała go po włosach, tuląc do siebie. No nie mogła, po prostu. To, co w starszych osobnikach ją drażniło, w przypadku Russela wywoływało szeroki uśmiech. Jego po prostu nie dało się nie lubić...
- No, ale chyba dosyć tych czułości. Czas najwyższy nieco się ogarnąć, nie sądzisz?- spytała, jednak sama nie ruszała się z miejsca. Cóż, Russelek był zbyt miły i ciepły i w ogóle, żeby go tak dobrowolnie od siebie odtrącać.

-Wcale nie...- zaprotestował, ale w sumie był zadowolony z takiego obrotu spraw.
Jemu bynajmniej też za bardzo się nie chciało wstawać, więc siedział dalej wtulony w Nicole. Zresztą, co niby innego miał do roboty? Mógł ewentualnie poszukać Swietlany, ale czuł, że ta się i tak sama napatoczy, więc po co niepotrzebnie tracić czas i energię.
-Uhm... w mieście w sklepie widziałem na witrynie taką dużą maskotkę w kształcie królika, zrobioną z prawdziwego futra- zaczął nieco przejęty.

No młody miał rację, w sumie nie mieli nic do roboty. Póki w posiadłości był ten cały Ragner, nie miała co szukać ojca. Mogła więc dalej się wylegiwać w łóżku.
Słysząc wzmiankę o króliku, uniosła nieco brwi. Młody chciał ją bezczelnie wykorzystać? Na to wyglądało.
- Nie nadużywaj mojej dobroci, misiu - powiedziała leniwie, wciąż głaszcząc dzieciaka po włosach. Lubiła go, nawet bardzo, ale to przecież nie znaczyło od razu, że ma go obsypywać prezentami. Zresztą, za te zimne łapki pod sukienką? No chyba kpi! Nie dość, że były zimne, to ten bezczelny mały gnojek już zapuszczał się pod kobiece spódnice. Zdemoralizowany, nic więcej~! To było niewybaczalne i wcale nie zasługiwało na królika z prawdziwego futra. Musi sobie zasłużyć, a co. Zresztą, niech prosi swoich ukochanych braci, w końcu nie jest jedyną spokrewnioną z nim osobą w tym domu~

No i masz, czy ona od razu musiała podsumowywać, że młody chciał ją wykorzystać? Poniekąd tak, ale nie do zakupu, zresztą miał swoje własne zaskórniaki.
-To nie pójdziesz ze mną do miasta?- zapytał zawiedzionym tonem. Ostatnio wszyscy się go czepiali, że łaził sam poza terenem posiadłości, a jak chciał z kimś jednak pójść, to nie miał na co liczyć. No i jak on ma się niby słuchać? Nie da się i już. Poza tym jakby się samotnie nie szlajał to pewnie Swietlana by się jeszcze długo naszukała Ragnera.

Cóż, młody nic nie wspominał o posiadanych przez niego oszczędnościach, a z tonu jego głosu wywnioskowała, że to za jej pieniądze mieli kupić pluszaka. A na to nie miała najmniejszej ochoty.
Mimo to chłopak nadal miał ochotę na wycieczkę do miasta.
Nicole nie mogła puścić go samego. Już nieraz młody dostał za to burę, a teraz mogło także dostać się jej, bo, jakby nie patrzeć, z nią był tuż przed wycieczką. Westchnęła ciężko, wyplątując się z uścisku dzieciaka.
- No dobra, pójdę z tobą. Ale masz być grzeczny, jasne? - powiedziała zrezygnowana, wstając z łózka. Skoro mieli gdziekolwiek iść, musiała doprowadzić się do porządku.

-Uhm- przytaknął skwapliwie głową. Zresztą teraz obiecałby Nicole co tylko chciała. Nawet to, że jest różowym osłem w zielone ciapki, byleby tylko z nim poszła.
Zachwycony tym, że wszystko poszło po jego myśli szybko wystrzelił z łóżka jak z procy i wpadł w ramiona jakiejś służącej, która zdaje się została wysłana z misją odnalezienia szczyla.
Chcąc nie chcąc Russ powlókł się za nią, a gdy wrócił wyglądał wyjątkowo... porządnie.
Tak jak wcześniej miał na sobie dopasowane ciemne spodnie różnica polegała na tym, że zamiast bluzy marynarskiej miał na sobie białą koszulę i niebieską kamizelkę. Widać w marynarkę nie dał się wcisnąć. Włosy nie przypominały gniazda ptaka- szalonego architekta, a sam wilczek był jakby czyściejszy. Widać dopadła go zemsta za budzenie Nicole.

Nie sądziła, że będzie tak szybko. Ledwo ona zdążyła się przebrać, a dzieciak już był gotowy, umyty, przebrany i uczesany. Choć z drugiej strony, kobiety miały jakby więcej do roboty, jeśli chodzi o wygląd zewnętrzny. Jedna ze służących właśnie rozczesywała jej włosy, gdy Russel ponownie wpadł do jej pokoju. Cóż, musiał chwilę zaczekać.
Po chwili już sama Nicole była gotowa do wyjścia. Obrzuciła młodego wzrokiem, przyglądając mu się. Błyszczał jak nigdy, służba postarała się w przygotowaniu panicza do wyjścia. Zastanawiała się tylko, czy będzie mu tak ciepło... Zima wciąż gościła w mieście, mróz też nieźle trzymał... Sama wzięła swój płaszcz, kierując się ku drzwiom.
- No jak, kolego, gotowy na przygodę? - spytała wesoło, puszczając młodego przodem. Wolała go mieć na oku, by móc w razie czego szybko zareagować.


/Z.t. x2